MIJN IS MIJN, DIJN IS DIJN
In mijn jonge jaren had mijn moeder last van enorme aangezichtspijnen, wat betekende dat ze een paar dagen in bed lag te vergaan van de pijn en het kotsen in een totaal geblindeerde slaapkamer.
De machteloosheid van het gevoel dat je niets kunt doen verdween toen ik me bedacht dat ze er niets aan had als ik me ook rot ging voelen en besloot haar gevoel bij haar te laten. Mijn is mijn, Dijn is dijn…. wat van mij is , is van mij ….. wat van jou is , is van jou….
Heerlijk simpel (kinderachtig?!?)
Zo was ik een stuk makkelijker in staat om haar te helpen/ondersteunen waar ik kon zonder haar rotgevoel (wat natuurlijk ook niet voor mij bedoeld was) toe te laten.
Dit principe was op van alles toepasbaar;
– komt er iemand binnen met een rotbui, niet van mij dus hoef ik er niets mee en kan ik het gewoon bij die persoon laten. En is het misschien mogelijk om naar het verhaal te luisteren zonder de emoties.
– vind iemand iets van of over mij, niet van mij laat het bij die persoon.
Denk goed na voordat je je ergens aan verbind… het is jou besluit om iets binnen te laten komen,
ook als je HSP bent, het is niet van jou … je hebt vroeger geleerd dat je van andermans ‘spullen’ moet blijven (stelen), jammergenoeg is nooit verteld dat dat ook voor andermans emoties/gevoelens/buien geldt
Misschien had je al genoeg aan mijn korte uitleg hierboven en kom je er zelf wel uit.
Maar het kan natuurlijk ook zijn dat je hier meer over wilt weten, begrijpen & kunnen toepassen…
Als je meer wilt weten meld je dan aan voor Mijn is Mijn, Dijn is Dijn™